Frambozenzaailingen Vilamet

Het fruit rijpt eind juni. Het is groot en donkerrood van kleur. Zaailingen bereiken een hoogte van maximaal 3 meter. Vilamet houdt van de zon (vooral in heuvelachtige gebieden, terwijl je in de vlaktes toch moet uitkijken voor verkoudheid, dus schaduw is ook wenselijk). Vereist regelmatig water geven en bemesten om de beste opbrengsten te behalen. Aan het einde van het oogstseizoen wordt het steeltje van de vrucht afgesneden.

Frambozenzaailingen kunnen worden gemaakt van oude bomen van vorig jaar en groene zaailingen van containers met voorbereide wortels.

Zaailingen van oude bomen worden in de late herfst uit de grond geplukt en in de winter en het vroege voorjaar met oude wortels geplant. Ze baren tijdens het groeiseizoen nieuwe jonge bomen. In containers gekweekte zaailingen kunnen het hele jaar door worden geplant, zelfs in de vegetatiefase. De keuze van het plantmateriaal is afhankelijk van het soort framboos dat je wilt, de grond, de hoogte, de vatbaarheid voor ziekten, de temperatuur en de weersomstandigheden. 

Gegevens

Categorie: framboos

Geschreven: 13 april 2021

Hits: 481

Landbouwwerkzaamheden in het veld en frambozenboomgaard

Verzorging van de jonge plant

Na het planten moet elke plant worden gevoed met 20-30 g. Nitromoncol. Rijafstanden in de framboos moeten machinaal worden bestoven en in rijen met de hand. De volgende lente worden de lege ruimtes gevuld met groene of volwassen stekken. De verzorging van frambozen in het eerste jaar na het planten komt tot uiting in regelmatige teelt, vernietiging van onkruid, 3-4 keer water geven en bescherming van jonge planten tegen ziekten en plagen. Het belangrijkste is om in het eerste jaar enkele sterke scheuten te ontwikkelen, die in het tweede jaar vruchten zullen afwerpen. Als frambozen in november worden geplant, kunnen ze in het eerste jaar vruchten afwerpen, wat de productiekosten dekt.

Verzorg plantages tijdens de vruchtperiode

De verzorging van frambozen in het geslacht begint in het vroege voorjaar van het tweede jaar na het planten en duurt zolang de frambozen productief zijn. De volgende agro-technische maatregelen worden toegepast tijdens de geboorteperiode van de jongeren:

 
Het doel van al deze maatregelen is om voldoende sterke, vruchtbare scheuten te vormen die een hoge opbrengst en een goede vruchtkwaliteit kunnen leveren.

{youtube}WaFvafrR3HU{/ youtube}

Landontwikkeling in Malinjak

De nodige maatregelen moeten worden genomen om voor voldoende vocht in de grond te zorgen, omdat de scheuten groeien en het fruit zich ontwikkelt in het voorjaar en de zomer, wanneer er vaak een gebrek aan water is. Vochtigheid heeft, meer dan andere factoren, invloed op de grootte van het fruit en dus op de opbrengst. Zorgvuldige grondbewerking is de meest effectieve manier om bodemvocht te behouden. Het begin van de grondbewerking valt in het vroege voorjaar zodra de grond voldoende droog is. De grond moet ondiep zijn en vaak worden bewerkt met machines, voornamelijk met een tractor tussen de rijen, en handmatig in een rij om de ontwikkeling van onkruid en korstvorming te voorkomen. Framboos heeft een ondiepe wortel en tijdens de verwerking moeten we ervoor zorgen dat de verwerking tot 10 cm ondiep is, zodat het wortelstelsel niet wordt beschadigd. In onze omstandigheden wordt aanbevolen om de framboos vijf keer te verwerken:

 
De teelt van frambozen wordt gecombineerd met de teelt van gewassen voor groenbemesters zoals facelia en lupine. Deze planten worden in september en juni van het volgende jaar gezaaid, in de bloem worden ze ondiep geploegd tot een diepte van 10 cm of via een bord in de grond gebracht. Facelia en lupina zijn gevoelig voor vorst en kunnen de baby niet wieden. Als er geen groenbemester in de framboos wordt toegepast, moet de grond na bemesting met mest of minerale meststoffen worden geploegd of verdund tot een diepte van 10 cm, bij voorkeur eind oktober.

De volgende lente wordt de grondbewerkingscyclus herhaald.

Frambozenbemesting

Van al het fruit halen frambozen de meeste voedingsstoffen uit de grond. Frambozen hebben grote hoeveelheden organisch materiaal in de bodem nodig. Om dit te bereiken is het nodig om jaarlijks 25 t / ha mest of compost toe te dienen. De introductie van organisch materiaal in de bodem verbetert het water-, lucht- en warmteregime. De belangrijkste voedingsstoffen voor frambozen zijn kalium, fosfor en stikstof.

Kalium

Bij afwezigheid van kalium ontwikkelen de scheuten zich slecht, zijn de internodiën kort en is het mesofiel tussen de zenuwen roodbruin. Bij een groot gebrek aan kalium worden de bladeren naar achteren gebogen. Frambozen hebben het meeste kalium nodig tijdens de bloei, kieming en vruchtontwikkeling. Framboos is een kaliumplant en planten in het geslacht moeten elk jaar worden bemest met 200-400 kg / ha kaliumsulfaat. Kaliummeststoffen moeten in de herfst van het voorgaande jaar aan de jonge duiven worden toegevoegd en geploegd of gesnoeid tot een diepte van 10 cm, zodat het kalium kan worden gebruikt voor de oogst van het volgende jaar. Kaliumsulfaat is beter voor frambozen in het geslacht dan kaliumchloride, omdat tijdens de langdurige toepassing van kaliumchloride chloor zich ophoopt in de bodem, waarvan het effect giftig kan zijn.

Stikstof

Bij afwezigheid van stikstof zijn de scheuten enigszins weelderig en dun, en de bladeren zijn klein en geelachtig groen, zodat ze in het vroege najaar afvallen. De vruchtbaarheid neemt af door de zwakte van de inheemse takken. Door het teveel aan stikstof zijn de scheuten te weelderig en sappig en zijn de internodiën erg lang. Dergelijke scheuten vormen een groter aantal vruchtdragende takken dan normaal ontwikkelde scheuten, waardoor de opbrengsten lager zijn dan bij normale aanvoer. Frambozenbladeren zijn breed en donkergroen als er een teveel aan stikstof is, en de vruchten zijn sappiger en moeilijker te vervoeren. Het rijpen van de scheuten is moeilijk en ze kunnen last hebben van vorst. Afhankelijk van de pH van de bodem, de hoeveelheid organische stof, meteorologische omstandigheden en toegepaste landbouwtechnieken, wordt de selectie en bepaling van de hoeveelheid stikstofmeststoffen uitgevoerd. Nitromoncol moet worden gebruikt op bodems met een pH lager dan 6, en ammoniumsulfaat op bodems met een pH hoger dan 6. De genoemde meststoffen worden gegeven in hoeveelheden van 200-400 kg / ha,

Fosfor

Als biogeen element is het noodzakelijk voor de groei en ontwikkeling van frambozen. In tegenstelling tot stikstof en kalium verschijnt fosfor echter nooit als een factor die de productie van frambozen beperkt. Indien bij de voorbereiding van de frambozenbodem voldoende hoeveelheden fosforhoudende meststoffen worden toegepast, dient dit niveau tijdens de ontginning van frambozen op peil te worden gehouden door bemesting. Dit wordt bereikt door jaarlijks te bemesten met 150-200 kg / ha superfosfaat, of met 450-600 kg superfosfaat om de drie jaar. Naast kalium, stikstof en fosfor kan een kind ook een tekort hebben aan ijzer, mangaan, zwavel en boor.

Ijzer

IJzergebrek manifesteert zich in de vorm van chlorose, die eerst de toppen van de scheuten aantast, en bij afwezigheid van mangaan worden de bladeren eerst op een bepaalde afstand van de top van de scheuten aangetast.

Zwavel

Het gebrek aan zwavel komt tot uiting in de chlorose van weefsels langs de zenuwen. Het nadeel verschijnt niet als de framboos wordt bemest met ammoniumsulfaat of kaliumsulfaat.

dennenboom

De eerste symptomen van rimpelgebrek bij een kind worden weerspiegeld in de vertraging bij het openen van de knoppen, en in ernstige gevallen bewegen de knoppen helemaal niet. Boorgebrek kan worden geëlimineerd door borax toe te passen in een concentratie van 40-50 kg / ha. Deze hoeveelheid borax moet worden gemengd met tien keer de hoeveelheid zand of droge aarde en vervolgens over de framboos worden verspreid.

Irrigatie van frambozen

{youtube}Q7kPbTIQYkk{/youtube}

Voor een normale groei van scheuten en ontwikkeling van frambozenfruit is het noodzakelijk dat de grond van maart tot half juli goed van vocht wordt voorzien, of beter gezegd vanaf het begin van de vegetatie tot het einde van de oogst. In onze voorwaarden

Na elke irrigatie (behalve de vierde), moet de framboos worden behandeld om de schors te gebruiken en het vocht in de grond te behouden.

Voorlopig worden frambozen meestal geïrrigeerd met een druppelsysteem. Het moderne frambozenassortiment reageert op nauwkeurige irrigatie met een duidelijke verhoging van de opbrengst, maar ook van de kwaliteit en stevigheid van het fruit. Een goede irrigatie heeft ook een positief effect op het vruchtbaarheidspotentieel in het komende seizoen. Een ontoereikend waterregime bemoeilijkt de minerale voeding en de normale werking van nutriëntencycli in de bodem aanzienlijk.

De diepte en structuur van het wortelstelsel bepalen in grote mate het karakter van het irrigatiesysteem en het irrigatieregime. Gewoonlijk moet het irrigatiesysteem in de bestelzone worden geplaatst en alleen worden geïrrigeerd tot de uiteindelijke diepte van het frambozenwortelsysteem.

Ongeacht het feit dat het wortelsysteem een ​​diepte van maximaal 175 cm bereikt (Makosz, 1986), groeit het grootste deel van de wortel direct in de oppervlaktelaag van de grond (Slovik, 1973; Makosz, 1986). Volgens sommige andere auteurs bereikt de hoofdwortel een diepte van maximaal 2,5 m, maar bijna 70% van de totale massa van het frambozenwortelsysteem bevindt zich op een bodemdiepte van 25 cm en een volle 90% tot een diepte van 50 cm, wat eigenlijk de effectieve diepte-irrigatie is. Frambozen nemen het meeste water op via het wortelsysteem vanaf de oppervlaktelaag van de grond tot een diepte van ongeveer tien centimeter. Bij irrigatie is het belangrijk dat de oppervlaktelaag van de grond niet zonder water blijft, omdat frambozen het watertekort uit de diepere grondlagen niet kunnen compenseren. De tensiometer die op een diepte van 10 cm is geplaatst, levert gegevens die worden gebruikt om het irrigatieregime te definiëren, dwz irrigatienormen en irrigatiedynamiek.

Frambozen zijn erg gevoelig voor watertekort in de bodem, zelfs bij korte droogtes, wat een zeer negatief effect heeft op groei en opbrengst. De kritieke periode voor het gebrek aan water in de grond is de fase van bloei, groei en rijping van fruit. Het reageert het beste op irrigatie tijdens de vruchtgroeiperiode.

Gezien de verticale en horizontale verdeling van het wortelstelsel en de waterkarakteristieken van het land waarop frambozen worden geteeld in Servië, is het wenselijk dat de zijtakken met een afstand van uitstoters tot 30 cm aan beide zijden van de rij worden geplaatst en zo zorgen voor ideale verdeling van irrigatiewater en vormen een continue bevochtigingszone langs de lengte en breedte van de rhizosfeerlaag. Afhankelijk van de mechanische eigenschappen van de grond in onze hoofdframbozen, is het het beste om lateralen te gebruiken met emitters op een afstand van 30 tot 50 cm en een emissie van 5 tot 10 l / u / m. Het is erg belangrijk dat we alleen zelfcompenserende zijtakken gebruiken voor hellingirrigatie, waarbij bij producenten van de hoogste kwaliteit het hoogteverschil in de lengte van de rij meer dan 35 m kan zijn.

Houd er voortdurend rekening mee dat het wortelstelsel van frambozen even gevoelig is voor zuurstofgebrek als voor watertekort. Overbevochtiging leidt tot ernstige problemen, dus in die zin moet irrigatie volgen op de installatie van analoge of digitale hygrometers op een diepte van 10 cm en op een diepte van 50 cm, om het meest nauwkeurige irrigatieregime van frambozenplantages te bepalen. Het feit dat frambozen tot de gewassen behoren die veel zuurstof nodig hebben voor een succesvolle groei en ontwikkeling van het wortelsysteem om zelfs maar tijdelijk overwetting niet te verdragen, vereist dat de vochtigheid vóór irrigatie net onder het optimale veiligheidspunt komt, volgens de waarden watertekort op de sensor geplaatst op een diepte van 10 cm. De irrigatie wordt gestopt wanneer de juiste toestand van bodemvocht wordt gedetecteerd met een vochtmeter (sensor) op een diepte van 50 cm.

Volgens Iwanov (1984) verhoogt druppelirrigatie de opbrengst van frambozen met 2,4 tot 19,2% in vergelijking met beregening met beregening. Op lichtere gronden zijn de irrigatienormen lager en zijn de intervallen tussen de gietbeurten korter. Irrigatie van de Polana-variëteit op zeer lichte grond, met een lager humusgehalte (1,9%) in de Poolse omstandigheden, resulteerde in aanzienlijke besparingen in irrigatiewater voor het druppelsysteem in vergelijking met het irrigatiesysteem. De totale irrigatienorm werd verlaagd van 328 mm per jaar naar slechts 203 mm, wat bijdroeg aan de toename van opbrengst, grootte en kwaliteit van frambozen, suiker en vitaminegehalte. Van de totale hoeveelheid water die wordt gebruikt bij de irrigatie van frambozenplantages door druppelsysteem op lichtere gronden, stevig voorzien van organische stof, wordt gemiddeld per plant geabsorbeerd van laag tot diepte tot 10 cm 36% van de totale hoeveelheid water, van de laag 10 tot 20 cm diep nog eens 25%, dan van de laag 20 tot 30 cm diep nog eens 19%, terwijl van de ondergrondlaag 30 tot 50 cm diep slechts 7% van de totale behoefte van de plant in water wordt opgenomen ( Rolbiecki et al., 2002). Bij de irrigatie van frambozenplantages is er een constant conflict in de noodzaak om de grootst mogelijke vruchtgrootte te bereiken met intensieve irrigatie, zonder het aantal en de overvloed aan scheuten voor het volgende seizoen te overdrijven. Tensiometers zijn ideaal vanuit het oogpunt van het regelen van de grootte van irrigatienormen voor het irrigeren van frambozen en bessen in het algemeen (Hoppula en Salo, 2007), omdat op basis van een bepaalde vochtigheid vóór irrigatie (-150 hPa; -300 hPa en -600 hPa) kunnen we een hoge opbrengst definiëren (overvloedig). irrigatie), maar ook de stevigheid van het fruit en de deelname van roland kan hoog zijn. Overvloedige irrigatie moet vooral laat in het seizoen worden vermeden om bevriezing van de scheuten voor het volgende jaar te voorkomen, zodat het vochtgehalte per tenyiometer binnen de waterkracht van -600 hPa ligt (Hoppula en Sallo, 2006). Door postplanten in Chili te irrigeren, ontwikkelde Gurovich (2008) specifieke modellen van irrigatie en minerale voeding op basis van potentiële verdamping, bodemeigenschappen en irrigatiewaterkwaliteit met als doel een ideale vruchtgrootte en stevigheid te bereiken op een rationele en duurzame basis.

Irrigatie is niet de enige manier om het waterregime van frambozen te beïnvloeden. Een ander zeer belangrijk aspect van moderne technologie dat de behoefte aan extra irrigatie vermindert, is het uitspreiden van het bed met zwarte folie (Mage 1982, Makosz 1986, Stojanowska 1986, Rechnio 1989 en Lipecki 1992). Naast het verminderen van verdamping van het vrije oppervlak van de grond, worden onkruid en bodemvochtverlies in concurrentie met de plantage geëlimineerd (Stojanowska 1986, Rechnio 1989, Lipecki 1992). Makosz (1986 door Tharatanols) rapporteert veel hogere opbrengsten in folieplantages, vergeleken met plantages waar onkruid werd bestreden met herbiciden.

Wanneer frambozen worden gekweekt op een hoog bed met mulchfolie in volledige vegetatieve groei, kan zelfs 20 mm neerslag de gebruikelijke dynamiek van irrigatie niet significant verdunnen, maar uiteindelijk de watergiftnorm een ​​dag of twee uitstellen. Doordat substraten op basis van turf, of kokosbast en vezels ideaal zijn vanuit het oogpunt van beworteling, is bij het kweken in potten slechts 3 tot 5 liter volume per plant voldoende. In het geval van bodems met een middelmatige mechanische samenstelling kan de afstand tussen de stralers tot 50 cm bedragen. Het is erg belangrijk dat als gevolg van de verandering in de verdeling van bodemvocht, nieuwe scheuten voor het volgende jaar uitsluitend in de zone van bestelling verschijnen, waardoor de hoeveelheid werk die ze onder controle hebben, afneemt.

Voeding

Volgens onderzoek van Jaroslavcev, (1987) frambozen voor een basisopbrengst van 8 t / ha inclusief totale biologische productie samen met het verwijderen van scheuten, uit de bodem gemiddeld 50 kg / ha N, 15 kg / ha P2O5 en 65 kg / ha K2O. Minerale voeding zal afhangen van de voorziening van de bodem met de belangrijkste macro-elementen en hun toegankelijkheid tot planten, klimaatkenmerken van een bepaald productiegebied en meteorologische omstandigheden in een bepaald productieseizoen, agrotechnische en posttechnische maatregelen die worden toegepast, maar ook van de specifieke kenmerken van bepaalde rassen. Bij extreme chemische reactie van bodemoplossing, zowel in zure als basische bodems, in geval van ontoegankelijke vormen van bepaalde macronutriënten, onvoldoende verhouding van bepaalde voedingsstoffen, maar ook in geval van onvoldoende bodemvocht, is het frambozenwortelsysteem niet in staat om voldoende hoeveelheden van voedingsstoffen,

De belangrijkste macronutriënten in het frambozendieet zijn stikstof en kalium. Voor biologische productie en vegetatieve groei is stikstof een onvervangbare macronutriënt, terwijl kalium cruciaal is voor opbrengst en kwaliteit, maar ook voor weerstand tegen ziekten, of tegen droogte en wintergewassen.

Kunstmest toegepast in het voorjaar. Om het bemestingsprogramma te optimaliseren, wordt aanbevolen om de twee jaar de samenstelling van de grond en het blad te testen. Frambozenplantages van 2 jaar en ouder hebben behoefte aan zuivere stikstof in de hoeveelheid van 45 - 90 kg / ha per jaar. Deze hoeveelheid wordt geleverd door natuurlijke processen in de bodem of door toepassing van kunstmest, of door een combinatie van deze twee methoden. In het algemeen is 50 kg / ha zuivere stikstof de dosis die wordt toegepast op eenjarige zaailingen, 84 kg / ha zuivere stikstof op tweejaarlijkse en oudere zaailingen. Op lichte gronden is iets meer nodig, op zware gronden iets minder. Gebruik in het eerste jaar na het planten een goedkopere stikstofbron. Samengestelde meststoffen mogen niet worden gebruikt in de verhouding 15:15:15, behalve op zandgronden. Als bijvoorbeeld Als u natriumnitraat gebruikt, heeft u 165 kg / ha nodig voor 56 kg zuivere stikstof, 247 kg / ha voor 84 kg zuivere stikstof (natriumnitraat bevat 34% stikstof). Tweezaadlobbige variëteiten hebben meer stikstof nodig vanwege de intensieve ontwikkeling van scheuten en vervolgens fruit in hetzelfde jaar. Een plant van 2 jaar en ouder heeft 78 kg / ha zuivere stikstof per jaar nodig. Wat homogene rassen betreft, hebben eenjarige zaailingen een 40% lagere behoefte aan stikstof. De stikstofbron in tweezaadlobbige variëteiten kan dezelfde zijn als in eenzaadlobbigen. Tweemaal kunstmest toedienen, bij het opzwellen van de knop in het voorjaar en bij homogene rassen bij de vruchtzetting. Tweelingvariëteiten moeten tegelijk met homogene soorten worden gevoerd. Op plantages die niet worden geïrrigeerd, moet kunstmest in mindere mate worden toegepast dan op plantages die wel worden geïrrigeerd. Jonge planten moeten half zoveel bemest worden als oudere. Tweezaadlobbige variëteiten hebben minder behoefte aan bemesting dan homogene, omdat de overmaat aan stikstof de vertraging van de ontkieming beïnvloedt en het latere geslacht kan ontbreken vanwege het verschijnen van vorst.

Verzorgingsplant in het jaar van aanplant

Irrigatie

Succesvol planten vereist voldoende irrigatie om ervoor te zorgen dat tijdens de eerste vegetatie 50% van het water in de grond wordt vastgehouden. Een dun bewateringssysteem wordt aanbevolen en moet voor het planten worden geïnstalleerd. Het kan later worden toegevoegd aan het onderste deel van de rugleuning, om het systeem te behouden. Bodemvochtigheidscontrole kan het beste worden gedaan met een tensiometer.

Zaailingen voeren

In de jaren van aanplant dient in geringe mate kunstmest te worden gegeven. 4 weken na het planten 28 - 39 kg stikstof per hectare toedienen. De voorkeur gaat uit naar calciumnitraat (calciumzout) of een of andere in water oplosbare kunstmest, aangezien poedermeststoffen jonge zaailingen kunnen "verbranden" (260 kg / ha calciumzout levert 39 kg / ha zuivere stikstof op). Het percentage stikstof in andere conventionele meststoffen is weergegeven in de tabel. Onthoud dat de hoeveelheid kunstmest alleen berekend moet worden voor het gebied van rijen (trechters) met aanplant (als de gemiddelde breedte van een trechter met boomgaarden 1,5 m is en je hebt 3 m afstand tussen de rijen gelaten, dan heb je ongeveer 1 / 3 van de hoeveelheid kunstmest die je voor de hele hectare zou gebruiken - red.). Voor homogene soorten frambozen is het noodzakelijk om in augustus een andere meststof aan te brengen.

Wiet controle

Voor zaailingen verkregen uit weefselkweek, mulch toepassen gedurende de eerste 6-8 weken, geen herbiciden. In de jaren van aanplant is er meestal behoefte aan ondiepe grondbewerking rond de zaailing, om het gebruik van herbiciden en onkruidgroei te voorkomen. Voordat er onkruid verschijnt, kunnen groene zaailingen met blote wortels later in het groeiseizoen worden behandeld met napropamide en / of een kleine dosis simazine 6 maanden daarna, volgens de instructies van de fabrikant. Het herbicide setoxidim kan worden gebruikt na het verschijnen van onkruid. Vergeet niet om een ​​voldoende hoeveelheid olieconcentraat toe te voegen, anders geeft setoxidim geen bevredigend resultaat. Probeer 0,9 m ruimte achter elkaar te houden zonder onkruid. Mulch mag het eerste jaar na het planten niet worden toegepast, omdat mulchen wortelrot kan stimuleren.

Onderhoud van Inter-row Space

Het is gebruikelijk dat de ruimte tussen de rijen ongeplant en vrij van onkruid blijft, en deze wordt tijdens het plantjaar tot de late zomer en vroege herfst gehandhaafd, wanneer er meerjarige of seizoensgewassen op kunnen worden geplant. Het planten van oppervlaktegewassen vertraagt ​​de groei van onkruid, vermindert erosie en afvoer van chemicaliën uit de bodem en onderdrukt het verschijnen van bepaalde ziekten en plagen. Oppervlaktegewassen hebben ook invloed op de verbetering van de bodemkwaliteit en de toename van organische stof en dragen in het algemeen bij aan het behoud en een aantrekkelijker uiterlijk van kinderen. Een mengsel van gecombineerde gewassen (grassen van het geslacht Festuca (meerjarig), meerjarig raaigras (Lolium perenne) en echt weidegras (Poa pratensis)) is de beste combinatie die zorgt voor een lange levensduur van de bodem, een laag voedings- en waterverbruik en gemakkelijk onderhoud van meerjarige gewassen, hoewel klaver of gewoon gras kan onafhankelijk worden gezaaid. Er moeten inspanningen worden geleverd om ervoor te zorgen dat meerjarige gewassen niet in overeenstemming zijn met de neiging om water en voedingsstoffen uit frambozenstruiken te halen. Om dit te voorkomen, moeten oppervlaktegewassen regelmatig worden gemaaid. Seizoensgebonden oppervlaktegewassen, zoals rogge, raaigras en gerst, kunnen ook elk jaar tussen de rijen worden gezaaid en dan dienen als natuurlijke mulch. Voor het opnieuw zaaien in het volgende jaar kunnen deze gewassen ondiep gezaaid worden om mogelijke schade aan het frambozenwortelsysteem te voorkomen. en dan dienen als een natuurlijke mulch. Voor het opnieuw zaaien in het volgende jaar kunnen deze gewassen ondiep gezaaid worden om mogelijke schade aan het frambozenwortelsysteem te voorkomen. en dan dienen als een natuurlijke mulch. Voor het opnieuw zaaien in het volgende jaar kunnen deze gewassen ondiep gezaaid worden om mogelijke schade aan het frambozenwortelsysteem te voorkomen.

Frambozen snoeien

De rode frambozenspruit leeft twee jaar. In het eerste jaar bereikt hij zijn volledige hoogte en in het tweede jaar draagt ​​hij vrucht en sterft hij af. De frambozenwortel is meerjarig en er worden elk jaar nieuwe scheuten op gemaakt. Frambozenscheuten moeten in het eerste jaar zonder tussenkomst worden ontwikkeld. In maart van het tweede jaar, wanneer het gevaar van vorst voorbij is, wordt er gesnoeid. Alle zwakke scheuten worden verwijderd, en indien nodig enkele sterkere, zodat 5-7 van de sterkste, goed verdeelde scheuten in de struik blijven. Scheuten die overblijven voor het geslacht worden ingekort tot een hoogte van 120-150 cm, wat afhangt van de weelderigheid van de variëteit en de vochtigheid van de omgeving. De scheuten zijn ingekort zodat ze rechtop kunnen blijven staan ​​onder de last van het geslacht. Als er scheuten met voortijdige zijtakken in het latwerk zijn, moeten deze worden verwijderd en voor binding kiezen voor scheuten zonder zijtakken, van uniforme dikte en zonder de aanwezigheid van ziekteverschijnselen. Het scherp inkorten van scheuten in het voorjaar heeft verschillende nadelen. De opbrengsten worden verminderd en de grootte van de vrucht neemt niet toe, nieuwe scheuten kunnen de vruchtdragende takken verduisteren, dus de oogst is moeilijk, de vruchten rijpen later dan bij matig snoeien. Als de oogst in de tweede helft van juli voorbij is, worden de tweejarige scheuten rode frambozen tot op de grond gesnoeid (die vruchten hebben afgeworpen), zodat er voldoende ruimte is voor nieuwe scheuten om te groeien.

Groene snoeien van frambozen

Uitgevoerd tijdens de vegetatieperiode, kan de "Arilje-methode" (het afsnijden van nieuwe jonge scheuten in de periode van het midden van de IV tot het einde van de V-maand, 3-5 keer wanneer ze een hoogte van 10-15 cm bereiken) hoge opbrengsten van frambozen in vochtige klimaten of waar een systeem voor irrigatie is - kan niet onvoorwaardelijk worden toegepast !!!

Vintage Frambozen

Frambozenvruchten rijpen niet tegelijkertijd. Daarom wordt er meerdere keren geoogst en duurt het drie tot vier weken: het geleidelijk rijpen van de vruchten maakt de oogst duurder, maar dit maakt het mogelijk om de markt te voorzien van verse frambozen. Het begin van de frambozenoogst hangt af van de variëteit, de weersomstandigheden en de toegepaste landbouwtechnieken Onder onze omstandigheden beginnen frambozen half juni te rijpen en eindigt de oogst half juli. Naast de zomeroogst werpen de revisierassen in de herfst in september of oktober hun vruchten af. De oogstopbrengsten in de herfst zijn 20% van wat er in de zomer wordt geoogst.

Het verschil in rijping tussen vroege en late rassen is 12 dagen. Frambozen worden geplukt als het fruit de kenmerkende kleur van het ras heeft gekregen en als het gemakkelijk van het bloembed kan worden gescheiden, maar niet wordt geplet. De vruchten worden geplukt zonder bloembed en steel. Frambozenfruit moet het hele seizoen om de dag worden geplukt, en als het weer erg droog en warm is, dan elke dag. De vruchten worden zeer zorgvuldig geplukt om beschadiging van de vruchten te voorkomen, en vervolgens voorzichtig in de verpakking neergelaten. De beste tijd om frambozen te oogsten is 's ochtends vroeg en' s middags laat.

Verpakking en kwaliteitsgraden Frambozen

Frambozenvruchten voor vers gebruik worden verpakt in verpakkingen met een inhoud van 0,5 tot 1 kg fruit. Deze verpakking is gemaakt van gewaxt karton, geperforeerde plastic stoffen of hout. De maat van deze boxen is aangepast zodat ze in kleine open ondiepe latten geplaatst kunnen worden - Nederlands. Diepvriesframbozen worden verpakt in twee lagen in houten of plastic Hollands. Een groter aantal lagen zou het moeilijk maken om het fruit in te vriezen. Frambozenpulp is verpakt in pulpvaten die zwavelzuur bevatten als conserveermiddel. Afhankelijk van de kwaliteit worden frambozen als extra kwaliteit frambozen, I kwaliteit en II kwaliteit op de markt gebracht.

Transport frambozen

Geschat wordt dat bijna 40% van het gewas verloren gaat in de periode totdat het fruit het veld bereikt bij de eindklant. Veel van dit verlies wordt veroorzaakt door een slechte verwerking van fruit na de oogst, inclusief transport. Door het aantal vruchtoverdrachten te verminderen, zowel van hand naar hand als als verpakt product, wordt het verliespercentage verminderd. Frambozen moeten in koude omstandigheden worden bewaard, verpakt in elke fase van het transport. De kratten moeten op pallets worden vervoerd, zodat ze niet op de grond mogen liggen of de zijkant van de trailer kunnen raken, om de luchtstroom te garanderen. De temperatuur in de kratten die de vloer of zijkant van de trailer raken kan oplopen tot 11 ° C.

Ook mogen de kratten niet boven de achterwielen van de truck worden opgesteld om kloppen te verminderen. Om de pallets te stabiliseren, kunnen ze extra worden herverpakt of kunnen er linten op worden gelegd. Gebruik indien mogelijk een gekoelde vrachtwagen. Bij de meeste van deze vrachtwagens is de luchtcirculatie echter niet bevredigend en kan de temperatuur niet onder de 4 ° C worden gehouden zonder dat de vruchten bevriezen. Hierdoor is maximale koeling van het fruit voor het laden nog belangrijker, zodat het product in de best mogelijke conditie op de markt komt. Als er geen gekoelde vrachtwagen beschikbaar is, moeten fruitdozen met airconditioning worden afgedekt met een doek om een ​​lagere temperatuur te behouden. Deze procedure wordt niet aanbevolen voor transport over lange afstanden.

Het transport van fruit naar de groot- of detailhandel valt vaak buiten de controle van de veredelaar. De verbetering van de kwaliteit van het product dat de consument bereikt, wordt beïnvloed door de ontwikkeling van goede relaties met klanten in de groothandel, dwz de detailhandel, om hen te leren hoe ze op de juiste manier met verse frambozen kunnen omgaan. Persoonlijk contact tussen de verkoper en de koper vóór de eerste levering is wenselijk en in gevallen waarin dit niet mogelijk is, kan de gebruiksaanwijzing die bij de verzending is geleverd, nuttig zijn.

Behoud van frambozenvruchten

Omdat het fruit gevoelig is, is het moeilijk en van korte duur om het vers te houden. Vers frambozenfruit kan 10-14 dagen in de koelkast worden bewaard bij -0,6 tot 0 graden Celsius en bij een relatieve luchtvochtigheid van 85-90%. Tegenwoordig worden frambozen steeds vaker ingevroren in de vorm van individuele vruchten van opgerolde goederen en op deze manier opgeslagen tot gebruik. Deze procedure bestaat uit:

1-fruit voorkoelen tot 0 ° C

2-diepvriezen bij -35 tot -45 ° C

3-opslag van fruit bij -18 tot -20 ° C

Diepgevroren frambozen kunnen zeer lang bewaard worden bij -18 tot -20 ° C. Deze vruchten moeten na ontdooien nog korte tijd gebruikt worden.

Overgenomen van de Agronomy-website, Predrag Nastić ,  B.Sc.

Gebruikte tekst: "Handleiding voor frambozenproductie"

Gegevens

Categorie: framboos

Geschreven: 13 april 2021

Hits: 885

Frambozen planten

Rode frambozen worden van oktober tot april geplant met volwassen scheuten en in juni met groene scheuten. Het planten van frambozen in de herfst in ons klimaat heeft meer voordelen ten opzichte van de lente.

Allereerst worden bij het planten in de herfst frambozenspruiten gebruikt, die kort geleden van de onderstam werden verwijderd voor de productie van scheuten. Frambozenzaailingen die in de herfst zijn geplant, hebben geen gebrek aan vocht en bij bodemtemperaturen boven het vriespunt ontwikkelen ze tijdens de wintermaanden een wortelstelsel. Daarom ontwikkelen frambozen die in de herfst zijn geplant, sterke scheuten in de eerste vegetatie en in het tweede jaar brengen ze goede vruchten.
Het late voorjaar wordt beplant met frambozen die lang in vallen hebben gezeten. Als de lente droog is en er geen mogelijkheid is voor de kleine om regelmatig water te geven, dan is de ontvangst van zaailingen erg zwak.

Frambozen planten tijdens de wintermaanden is gunstiger dan frambozen planten in het voorjaar als de grond geschikt is voor werk en de temperaturen niet onder het vriespunt liggen. Zwarte en paarse frambozen worden altijd in het voorjaar geplant, omdat pas dan de toppen van de scheuten wortel schieten, is het duidelijk dat dit planten zo vroeg mogelijk in maart moet gebeuren, voordat de vegetatie is begonnen.

Selectie van plantmateriaal

Het is erg belangrijk om te zorgen voor gezond plantmateriaal van goede kwaliteit. Voorlopig levert het geen goede resultaten op als niet aan deze voorwaarde wordt voldaan. Plantmateriaal moet worden verkregen bij een betrouwbare kwekerij die gecertificeerde zaailingen verkoopt, om ervoor te zorgen dat het materiaal niet wordt geïnfecteerd. Het risico op infectie is het laagst bij zaailingen die zijn verkregen uit weefselkweek, op de tweede plaats zijn zaailingen die uit kassen komen, terwijl zaailingen die onder veldomstandigheden worden geproduceerd het hoogste risico met zich meebrengen. Planten verkregen uit weefselkweek worden tegen een hogere prijs gekocht, maar worden meestal betaald door een hogere opbrengst en een langere levensduur.

De afstand tussen zaailingen moet ook in het jaar voor het planten worden bepaald om voor voldoende zaailingen te zorgen. De afstand tussen de rijen is afhankelijk van de gebruikte machines en de te monteren rugleuning. De afstand tussen de rijen varieert van 2,4 tot 3,3 m. Er moet rekening worden gehouden met de breedte van de maaier en de plaatsing van de rugleuning, dwz er moet voldoende ruimte zijn tussen de rijen voor onbelemmerd maaien, sproeien en oogsten. Uit onderzoek is gebleken dat ziektes minder voorkomen en dat een hogere productiviteit wordt behaald als het aantal rijen hoger is en wanneer ze op een kleinere afstand staan, dan wanneer er minder rijen op grotere afstand staan. De afstand tussen zaailingen op een rij bij rode frambozen varieert van 0,6 tot 0,9 m, afhankelijk van de weelderigheid. Over het algemeen worden frambozen geteeld in de vorm van struiken of heggen, met een groot aantal jonge scheuten die zich ontwikkelen vanuit de wortelhals en de ruimte opvullen tussen de voornamelijk geplante zaailingen. In verschillende variëteiten, zoals "Titan" en in variëteiten van paars fruit, ontwikkelen de scheuten zich voornamelijk uit struiken en deze variëteiten kunnen worden gekweekt in een systeem van verhoogde bedden.

Het totale aantal zaailingen dat nodig is voor het plantgebied wordt berekend met behulp van het formulier: het totale oppervlak van de aanplant gedeeld door het aantal rijen gedeeld door de afstand tussen de zaailingen. Bijvoorbeeld, 10.000 m2 (1 ha) gedeeld door 3,0 m tussen rijen gedeeld door 0,9 m tussen zaailingen is gelijk aan 3.704 zaailingen (1000 / 3,0 / 0,9 = 3703,7). Zaailingen moeten in de winter vóór het planten worden besteld om voldoende hoeveelheid te garanderen.

Frambozensoorten worden ingedeeld in twee groepen: homogeen (zomer) en tweezaadlobbig (herfst). Verschillende zwakke tweezaadlobbige soorten frambozen worden beschreven als soorten die altijd vrucht dragen, een kleinere herfstopbrengst geven en kunnen worden behandeld als homogene en tweezaadlobbige frambozen. Framboos is een natuurlijke tweejarige plant met een meerjarige struik. Na de ontwikkeling in de eerste vegetatie, doorlopen de eenjarige scheuten een periode van rust in de herfst, de achternaam van lage wintertemperatuur en bevallen het volgende jaar. Jaarlijkse scheuten in andere vegetatie worden tweejaarlijkse scheuten genoemd, omdat ze bloeien. Na het vruchtlichamen sterven deze scheuten af ​​en worden ze de volgende lente verwijderd. In plaats daarvan worden nieuwe jaarlijkse scheuten biënnales. Snoeien van tweejarige scheuten in de lente, om het fruit te verdunnen en droge scheuten te verwijderen,

Tweezaadlobbige variëteiten bevallen in het eerste jaar, in de herfst van hetzelfde jaar. De sterkte van de groei varieert enorm, van vruchtvorming alleen op de toppen van de scheuten bij sommige tweezaadlobbige variëteiten tot overvloedige vruchtvorming over de gehele lengte van de scheut, in variëteiten zoals "Autumn bliss" en "Polka". Bij laatrijpe variëteiten, zoals Heritage, kan vroege vorst de verminderde opbrengsten beïnvloeden. Bij deze variëteiten wordt het snoeien gedaan door te maaien tot op grondniveau voordat de jaarlijkse scheuten in het vroege voorjaar verschijnen. De vruchten van de variëteiten die voor vers gebruik worden gebruikt, zijn lichter van kleur dan die welke voor verwerking worden geproduceerd, ze hebben een stevigere mesocarp en kunnen onder ideale omstandigheden tot tien dagen in de koelkast worden bewaard. Vruchten met een lichtere kleur zijn minder donker in de koelkast en vertonen minder snel tekenen van beschadiging door manipulatie en transport. Qua levensduur zijn er grote verschillen tussen rassen. De markt toont ook interesse in groter fruit om een ​​aantal redenen, waaronder een grotere voorkeur van de consument voor groter fruit en ook gemakkelijker oogsten. De vruchten van deze variëteiten hebben grotere depressies die vervormd zijn door onzorgvuldig gebruik.

Voorbereiding van frambozenshoots voor opplant

Frambozenscheuten worden het best ontvangen als ze direct na extractie worden geplant. Dit is vaak niet mogelijk, dus bewaar de zaailingen het beste in vallen en koelkasten om ze te beschermen tegen uitdroging, bevriezing en mechanische schade. Als de scheuten lang in transport zijn, moeten de aderen onmiddellijk na aankomst in water worden ondergedompeld, er 24 uur in worden gelaten en vervolgens worden geplant.

Voor aanplant worden scheuten gebruikt waarvan de rasidentiteit bekend is en die gegarandeerd gezond zijn (gecertificeerd plantmateriaal). Het is zeer voordelig dat de scheuten 50 cm lang zijn, van gemiddelde dikte 8-10 mm, met een ontwikkeld wortelstelsel van 8-10 hoofdnerven, waarbij elk van deze nerven 12-20 cm lang is en met evenveel kleine aderen als mogelijk. De zaailingen moeten zoveel mogelijk bewaarde knoppen hebben en de aderen op de kruising moeten fris en licht van kleur zijn.

Voor het planten worden de nerven ingekort tot ¼ en ondergedompeld in een verdund papmengsel van water en gelijke delen rundermest en klei met toevoeging van wat ontsmettingsmiddel, b.v. Previcur (0,25%) of Benomyl (0,1%). Groene scheuten worden zelden gebruikt om baby's groot te brengen.

Manieren van planten en frambozenteeltsystemen

Frambozen kunnen worden geteeld in de vorm van verschillende systemen, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden, variëteit en geselecteerde landbouwtechnieken. De volgende teeltsystemen worden het meest gebruikt:

VIERKANT SYSTEEM MET VIERKANTE AFSTAND

Plantafstand 1,5 × 1,5 m tot 2,5 × 2,5 m, die in onze klimatologische omstandigheden afhankelijk is van de weelderigheid van de variëteit en het werkbereik van de verwerkingsmachine. Eén zaailing wordt op één plantplaats geplant, en minder vaak 3-4. Met een voldoende grote vierkante afstand kan de bewerking in twee richtingen worden uitgevoerd. Met dit teeltsysteem een ​​klein aantal zaailingen per oppervlakte-eenheid. Dit teeltsysteem is te gebruiken op vlakke en licht hellende ondergronden.

BUSSYSTEEM MET RECHTHOEKIGE VERDELING

De afstand tussen de rijen is 2,5-3 m en in een rij 1-1,5 m. Hier wordt zelden één zaailing op één plantplaats geplaatst. In de eerste jaren is cross-processing mogelijk, terwijl later alleen de rijafstand kan worden verwerkt. Bij een rechthoekige afstand zijn de opbrengsten iets hoger dan bij een vierkant systeem.

STRING SYSTEEM

Met dit systeem is de afstand tussen de rijen 2,5-3 m en in de rij 0,30-0,50 m. In de praktijk is er een systeem van brede linten 60-90 cm, en een systeem van smalle linten 30-40 cm.

Het brede lintsysteem heeft verschillende nadelen  . Omdat een groot aantal scheuten in een breed lint ontspruit, is verwerking daarin onmogelijk. De vruchtdragende takken zijn te dicht in het midden van de rijen, waardoor plukkers moeite hebben om de vruchten op te merken. De scheuten zijn zwak, ze buigen vaak, waardoor de vruchten vuil worden. De vruchtkwaliteit is slechter, maar de opbrengsten zijn hoog. Het grote lintsysteem wordt niet aanbevolen.

Het systeem van smalle linten  is geschikt voor het telen van frambozen. De rijen staan ​​2,5-3 m uit elkaar en de breedte van de rij is 30-40 cm. De afstand tussen de rijen is afhankelijk van het werkbereik van de machine die voor de verwerking wordt gebruikt, evenals van de weelderigheid van de variëteit in de plantage. Het aantal scheuten per hectare is relatief groot, waardoor hoge opbrengsten worden behaald. Frambozen die volgens dit systeem worden geteeld, geven goede vruchten en de vruchten zijn van goede kwaliteit.

GEZONDHEIDSHEKSYSTEEM

De plantafstand is 2,5-3 m tussen de rijen en 0,25-0,5 m op een rij. Het telen van frambozen volgens het heggensysteem levert goede resultaten op, het arbeidsverbruik is laag, de bescherming is eenvoudig, de opbrengsten zijn hoog en de kwaliteit van het fruit is goed. Op de plantplaats worden één en zelden twee scheuten geplant. De breedte van de band waarin de frambozen groeien is ongeveer 40 cm, de struiken staan ​​uit elkaar, zodat er omheen geteeld kan worden en het zonnebaden van de scheuten is goed.

Framboos rugleuning

Frambozenscheuten, vooral in het geval van weelderige variëteiten, worden onder de belasting van het geslacht naar de grond gebogen. Voor heestersystemen worden palen van 200 × 5 cm gebruikt en voor linten en heggen 200 × 10 cm. Tussen de palen wordt een gegalvaniseerde draad 2-3 mm geplaatst.

De palen kunnen gemaakt zijn van hout (acacia, eiken), ijzer of gewapend beton. Houten palen moeten tot de helft van hun hoogte worden verbrand, in bordeauxrode soep worden gedompeld of met vette verf worden bedekt. IJzer wordt tegen corrosie beschermd door basis- en vette verf. De palen worden op 8-10m van elkaar de grond in geslagen.

Sommigen geven aan dat het beter is om de palen direct na het planten te plaatsen omdat dit gemakkelijker is dan wanneer de frambozen groeien.

De rugleuning kan zijn:

V-BAND

Het aanbevolen systeem voor het kweken van vaste planten is het V-trellis. In dit systeem worden de palen onder een hoek van 20-30 ° of, in sommige gevallen, een iets hogere hoek geplaatst, afhankelijk van de terreinconfiguratie en de weelderigheid van de variëteit. Zo zijn de pilaren zo geplaatst dat de afstand aan de onderkant van de pilaren 46 cm is, en tussen de bovenkant van de pilaren 107 cm, en onder een hoek van 25 °. Twee rijen draad zijn bevestigd aan elk van de palen die in de grond zijn geplaatst, zoals beschreven. De eerste rij draad wordt op een hoogte van 70 - 80 cm geplaatst en de tweede op een hoogte van 160 - 170 cm, met een afstand van 60 - 70 cm tussen de draden. In het voorjaar worden tweejarige scheuten gesnoeid en aan een draad aan de buitenkant van de rij vastgemaakt om te kunnen oogsten, terwijl aan de binnenkant eenjarige scheuten mogen groeien voor de oogst van volgend jaar. Dit teeltsysteem verhoogt het aantal scheuten per rij van 1 m,

VERTICALE RUGLEUNING

Bij het verticale rugleuningsysteem is de afstand tussen de rijen tussen de 2,5 - 3 m en 0,25 - 0,5 m binnen de rij. Voor de rugleuning worden pilaren gebruikt die uit acacia of een ander niet-rot hout zijn gesneden, 2,5 m hoog, of betonnen pilaren van 250 × 12 × 10 cm. De pilaren zijn in de grond geplaatst, houten pilaren tot een diepte van 50 cm, beton 70 tot cm, wat betekent dat de hoogte van de pilaren boven de grond varieert van 1,8-2,0 m. De voorste pilaren moeten dieper worden gegraven en er moet een steun naast worden geplaatst. Afhankelijk van de lengte van de rijen wordt aanbevolen om elke tiende pijler op rij te ondersteunen door bijenkorven. Houten pilaren worden op een afstand van 6-7 m geplaatst en beton op 8-10 m. Dit systeem kan worden gebruikt met T- of I-trellis. In het eerste geval wordt een dwarse lat van 60-90 cm breed geplaatst op de voorspelde hoogte van de groei van tweejarige scheuten, en de tweede dwarse lat, 45 - 60 cm breed, is bevestigd aan ongeveer ⅓ tot ½ van de hoogte van tweejaarlijkse scheuten. De draad wordt op het buitenste deel van de dwarsplanken geplaatst waarop de tweejarige scheuten rusten. Het nadeel van dit systeem komt tot uiting in de onmogelijkheid om de hoogte aan te passen, en het is ook een obstakel bij het plukken van fruit van eenjarige scheuten.

In het  eerste trellis  worden geen dwarse lamellen gebruikt, maar 1 à 2 individuele draden (één aan elke kant van de pilaar) waarmee de rechtopstaande tweejarige scheuten worden verbonden. Deze manier van binden voorkomt dat de scheuten door de wind breken, maar heeft wel invloed op het feit dat de jaarlijkse scheuten zich naar het buitenste deel van de rij ontwikkelen, wat het oogsten en sproeien bemoeilijkt.

Overgenomen van de Agronomy-website, Predrag Nastić ,  B.Sc.

Gebruikte tekst: "Handleiding voor frambozenproductie"

Gegevens

Categorie: framboos

Geschreven: 13 april 2021

Hits: 902

Selectie van plaatsen, posities en gronden voor het kweken van frambozen

Als meerjarig gewas blijven frambozen 10, 15 en meer jaar op dezelfde plaats. Daarom is het erg belangrijk om een ​​geschikte plek voor de kleine te kiezen. Frambozen gedijen het beste als ze volledig aan de zon worden blootgesteld en goed worden geventileerd, voorzien van voldoende vocht en worden beschermd tegen beschadigingen die wind en vorst kunnen veroorzaken. Variabele winter- en lentetemperaturen veroorzaken de meeste schade. In ons klimaat geven frambozen de beste resultaten wanneer ze worden gekweekt op licht hellende tot 10% noordelijke blootstellingen. Water en koude lucht worden in dergelijke posities niet vastgehouden, terwijl de sneeuwbedekking meestal lang meegaat. Te gebogen posities van meer dan 10% en haken en ogen die worden blootgesteld aan harde wind zijn niet geschikt voor frambozen, omdat ze niet nat genoeg zijn, mechanisatie van werken in de framboos moeilijk is en inheemse takken en scheuten vaak breken als er harde wind waait. Het is wenselijk om een ​​goede luchtcirculatie in de plantage te hebben, omdat dit de kans op talrijke schimmelziekten verkleint. Een slechte luchtstroom verhoogt de luchtvochtigheid rond de vruchten en scheuten, wat de ontwikkeling van scheutziekten en rot door schimmels beïnvloedt. Wilde frambozen en bramen die groeien rond een perceel dat bedoeld is om te planten, kunnen ook een probleem zijn. Ze zijn een goede leefomgeving voor ongedierte en zijn vaak een bron van virussen en schimmelpathogenen. Als je kunt, elimineer ze dan binnen een straal van 200 meter rond de aanplant. Wilde frambozen en bramen die groeien rond een perceel dat bedoeld is om te planten, kunnen ook een probleem zijn. Ze zijn een goede leefomgeving voor ongedierte en zijn vaak een bron van virussen en schimmelpathogenen. Als je kunt, elimineer ze dan binnen een straal van 200 meter rond de aanplant. Wilde frambozen en bramen die groeien rond een perceel dat bedoeld is om te planten, kunnen ook een probleem zijn. Ze zijn een goede leefomgeving voor ongedierte en zijn vaak een bron van virussen en schimmelpathogenen. Als je kunt, elimineer ze dan binnen een straal van 200 meter rond de aanplant.

Landselectie voor Malinjak

Frambozen groeien het best op goed doorlatende bodems (zandige of modderige leem) met een hoog gehalte aan organische stof (> 3%) en met een zuurgraad (pH) tussen 5,5 - 6,5. In zwaardere, minder doorlatende bodems is de kans op wortelziekte groter, hoewel deze tot op zekere hoogte kunnen worden verzacht door meer resistente frambozenrassen te kiezen, verhoogde bedden te plaatsen en chemicaliën toe te passen.

Ongeveer 90% van het wortelsysteem bevindt zich op een diepte van maximaal 50 cm van de oppervlaktelaag van de grond waaruit de wortel vocht en voedingsstoffen trekt.

Voorbereiding van het land

Bodembewerking moet zorgen voor een normale groei van scheuten en een overvloedige opbrengst aan frambozen. Omdat framboos een vaste plant is, moet de voorbereiding van de grond op de juiste manier en tijdig worden uitgevoerd. Bodemvoorbereiding voor het opvoeden van kinderen omvat:

 
Als de grond wordt onkruid met langlevend onkruid, moet de grond na het verwijderen van de voorgewassen in juni worden behandeld met wat herbicide om onkruid te vernietigen. De voorbereiding van onnodige grond kan 1-2 maanden voor het begin van het planten van frambozen beginnen.

Nadat de grond is ontdaan van onkruid, stenen, aders en stronken, wordt begonnen met bemesting of toediening van organische en minerale meststoffen. De hoeveelheid kunstmest is afhankelijk van de grondsoort en de vruchtbaarheid. De hoeveelheid mest varieert van 20.000-60.000 kg / ha, superfosfaat 500-600 kg / ha, kaliumsulfaat of 40% kaliumzout 800-1000 kg / ha, ammoniumsulfaat 200-500 kg / ha. Het land voor het grootbrengen van de jongen wordt vroeg in de herfst omgeploegd tot een diepte van 30-40 cm. Na het ploegen moeten alle aderen van de bomen worden verzameld en verbrand, en het land moet worden geëgaliseerd en gehakt met een zware eg of plaat.

Frambozen groter dan 5 ha moeten worden verdeeld in percelen van maximaal 2 ha. De hoofdwegen in Malinjak moeten ongeveer 5 m breed zijn om mechanisatie toe te passen.

Gegevens

Categorie: framboos

Geschreven: 13 april 2021

Hits: 514